Po nocy spedzonej w gospodarstwie agroturystycznym pod Slonimem nasze morale byly bardzo wysokie. Plywanie w stawie, dzikie zjazdy na linach czy zabawy na drakarze tylko ulatwily nam dalsza integracje. Z takim nastwieniem ruszylismy w dalsza podroz po Bialorusi. W planie na dzisiaj mielismy podboj jednego z trzech zabytkow UNESCO na Bialorusi.
Forteca była niszczona przez Szwedow w 1655 i 1706. Odbudowana stała się rezydencją m.in. wojewody wilenskiego Karola Stanislawa Radziwilla, który znany był z wystawnych uczt i ekscentrycznego stylu zycia. W czasach napoleonskich forteca zostala opuszczona i czesciowo zniszczona. Pod koniec XIX wieku budowla zostala odnowiona i ponownie zamieszkana. W pozniejszym okresie zamek przechodzil z rak do rak az w 1895 roku zamek kupila rodzina Światopełk-Mirskich i miala go w posiadaniu do 1939 roku. Po II wojnie światowej zamek był opuszczony i ponownie popadł w ruinę. W 1969 r. przeprowadzono częściową konserwację budowli a od 1991 r. trwa restauracja zabytku, będąca obecnie na ukończeniu. W 2000 r. zamek w Mirze został wpisany na listę obiektów Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO.W swojej bogatej historii zamek byl swiadkiem wielu waznych bitew min. w dniach 9-10 lipca 1812 r. straż przednia kawalerii marszałka Davout składająca się z 3‑tysięcznego oddziału polskiej jazdy pod dowództwem gen. Rożnieckiego, starła się pod Mirem ze strażą tylną rosyjskiej armii Bagrationa, składającej z ponad 10‑tysięcznego oddziału kozaków pod dowództwem atamana Płatowa. W zaciętej potyczce Polacy stracili ok. 300 zabitych, straty nieprzyjaciela były znacznie większe. Zmuszony do wycofania Płatow częściowo wysadził zamek w powietrze. Tego dnia zamek był świadkiem kolejnej bardzo waznej bitwy, bitwy o niepodleglosc Bialorusi. Chociaz bron zastapiona zostala rytmicznym klaskaniem a rycerze mlodzieza. Jest to chyba najwazniejsza bitwa w historii zamku. Zyje Bialorus!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz